22 Kasım’da, sektörümüzün en kritik meselelerinden birini konuşmak üzere yeniden kahvaltıda bir araya gelindi.

Isıl işlem sektörü, ekonominin görünmeyen ama vazgeçilmez dişlisidir. Biz dönmezsek, otomotiv durur, savunma durur, enerji durur. Ama bu kadar hayati bir rol oynamamıza rağmen, uzun süredir aynı döngünün içindeyiz: Selim Geçit – “Tecrübeli ustalarımız emekli oluyor, genç yetenekleri ise elimizde tutamıyoruz.Parlak vitrinler, bizim atölye kültürümüzün önüne geçiyor. Gençlere işi öğretiyoruz ama işin anlamını aktaramıyoruz. Bu, yalnızca bir yetenek kaybı değil — bir kültür kaybı. Konu başlıklarıyla Selim Hoca, soyut teorilerden değil, iş dünyasının tam kalbinde yaşanan “insani dinamiklerden”söz ediyor.

Kendisiyle yaptığımız sohbetlerde gördüm ki, bizim sorunumuz teknik değil, düşünsel. Hâlâ “Bu işi buraya kadar böyle getirdik, neden değiştirelim?” refleksiyle hareket ediyor, en büyük fırsatları gözden kaçırıyoruz. Oysa dünya değişti. Yeni kuşak çalışanlar artık sadece maaş değil; gelişim, takdir ve katkı görmek istiyor.

Bir iş yerinin gerçek gücü, insanların o işte anlam bulmasıyla ölçülüyor.

Peki bu bağlılığı nasıl ölçeceğiz?
Bir çalışanın yalnızca ne yaptığını değil, nasıl hissettiğini nasıl anlayacağız? Bu oturumda, Gallup’ un milyonlarca çalışan verisine dayanan ünlü Q12 modelini ele alacağız. Q12, bir kurumun sağlığını ölçmek için yalnızca 12 soru sorar — ancak her biri doğrudan insan doğasına, anlam arayışına ve motivasyonuna dokunur. Selim Hoca ile birlikte bu 12 sorunun bizim atölyelerimizde nasıl yankı bulduğunu ve çalışan bağlılığını artırmak için hangi pratik adımların atılabileceğini konuştuk.